Op naar Bukittinggi

Maandag 12 mei 2014
Vanochtend op ons gemak met Betty en Gerard ontbeten en nog prachtige verhalen gehoord van hun wereldreis. Met de veerboot terug naar Prapat en om 9.20 uur herenigd met Edo. Hij "verraste" ons met het bericht dat hij zijn vrouw en zoontje in de auto had zitten. Niet dat ons dat iets uitmaakte maar wat hebben ze toch aan zo'n lange rit. Ulan is nog zeer jong, moet nog 20 worden en heeft een zoontje van 2 Fattah, een mooi kereltje. Inze tocht voerde langs kleine dorpjes en kronkelige bergwegen, die soms ophielden waardoor Edo ware kunsten moest uithalen om verder te kunnen. Wat hier opvalt is dat mensen zelf opstakels opwerpen of doen alsof ze de weg repareren, zzp-ers ook,hier haha, en bij de chauffeurs geld vragen. Wij noemen dat gewoon bedelen! Maar er wordt ook gebedeld voormde bouw van een moskee, die hier al meer dan genoeg aanwezig zijn. Ze staan fan op de middenberm in een doepje met visnetten waar je je gekd in kan gooien. Dat de plaatselijke bevolking nauwelijks een dak boven hun hoofd hebben schijnt niet belangrijk te zijn, want de moskee moet schitteren! In Balige nog even de markt opgeweest voor bananen en toen weer snel door. We hebben nog zo'n twee uur langs het Tobameer gereden om daarna richting Sipirok te gaan. Je ziet hier dat je niet door een berg gaat maar er overheen, dus veel haarspeldbochten met zwaar verkeer. Alles moet over deE "highway". De snelheid komt dan ook niet boven de zestig kilometer. Totaal vndaag zo'n 330 km afgelegd vanaf 9.30 uur tot 18.00 uur. Edo wilde per se voor zichzelf betalen omdat hij heel zijn gezin had meegenomen. Vonden wij ook niet meer dan normaal. 'S avonds zijn we in Padang Sidempuan aangekomen en hebben daar een "vijf sterren hotel" genomen. De kampferspiritusgeur was overweldigend en werd door "mottenballen" in de "badkamer". Veroorzaakt. Een straffe kamer die niet uitnodigt tot......
Er stond een klein etterbakje aan de receptie van deze zwaar moslimenclave en ging eerst met een lagere prijs akkoord. En toen we eenmaal gesettled wRen en gingen afrekenen moesten we alsnog de volle roefel betalen. Maar dan heb jet nog maar over 23 euro, maar voor de standaard ier beel te duur. Op ons bed lag wel een onderlaken, maar de sprei was de enige bedekking. En daar gaan wij niet onderliggen dus weer een hoop geklooi bij die etterbak om een extra laken te krijgen. Hij weigerde. Het was duidelijk dat hij nog geen kennis had gemaakt met terrier Richard, eant die bleek stoïcijns wachten, totdat de etterbak er vervelend van werd. Een andere medewerker die langskwam was breid ons een laken te geven. Voor de avond stond nasi goreng speciaal op het menu, dus weer kip, ei, kroepoek en gebakken rijst....!! En 's morgens mag je raden wat we voor het ontbijt kregen....