Bromo here we come!

Vertrokken om 8.30 uur vanuit ons hotel en pas om 9.30 uur waren we eindelijk uit Yogyakarta. De minibus zat aardig vol, de chauffeur, 3 Franse jongens, een stelletje uit Oostenrijk en 2 stellen uit Nederland = 10 personen. Daarbij nog alle rugzakken, en we zaten aardig vol. De chauffeur reed flink door, met inhaal manoevres die elke keer "net goed" gingen. Onderweg nog een aanrijding gezien, dus het kan wel degelijk fout gaan. Een lange lunchbreak gehad in restaurant Tarzan, waar we lekker warm gegeten hebben. Daarna weer verder en om 22.30 uur aangekomen in cafe/hotel Lava op de berg Cemoro Lawang. (De minibus had ons afgezet in Probolinggo, waar we met zijn allen nog over moesten stappen in een zeer oude barrel, waar ook al onze bagage nog bij moest. Als een potje met pieren zaten we nog 1 uur in een auto die nauwelijks vering had!). De keuken was al lang dicht en we hadden niet meer gegeten sinds die middag om 15.00 uur. De cassave chips die we bij ons hadden waren niet te eten en ondanks onze honger toch maar laten liggen. Echt een minpunt van het hotel om voor late gasten niets te hebben. De mannen vonden hun kaartspel belangrijker en deden geen moeite om ons met de bagage naar onze kamer te helpen. Maar Richard duwde mijn rugzak gewoon in de handen van degene die ons naar onze kamer bracht. Een sterk verouderde kamer, maar genoeg voor alleen maar een paar uurtjes slapen! We konden wel thee met suiker maken en dat was genoeg om ons toch te laten slapen tot 03.15 uur. Opgestaan en ons warm aangekleed voor de tocht naar het uitkijkpunt op 2706 meter bij het uitzichtpunt Pananjakan. Op de bergweg ernaar toe stonden veel oude jeeps met reizigers die net als wij voor de zonsopkomst kwamen in dit prachtige "maanlandschap" van vulkanen. Daarna met de jeep naar de asvlakte gereden waar je kon kiezen om op een paard te rijden tot aan de trap met 250 treden die naar de Bromo vulkaan leidt óf het stuk te lopen op de stoffige asvlakte. Met de dravende paardjes langs je ontstonden aardig wat stofwolken. Eenmaal boven konden we genieten van de Bromo vulkaan, die met vlagen een zwavellucht verspreidde. De stoom uit de kratermond verraadt dat deze vulkaan nog steeds actief is. Het lavagesteente is erg zacht en nodigde ons niet uit de kam hogerop te klimmen. Je zal maar uitglijden...!
Daarna weer terug naar onze jeep, nummer 003 (onthoud je nummer, zodat je bij de juiste staat!), en rond 08.00 uur waren we terug voor het ontbijt.