Trekking door het Karbouwengat en omtrek
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
14 Mei 2014 | Indonesië, Bukittinggi
Deze trip hebben we geboekt bij Orchid (Lonely planet). Om 8.50 uur ons gemeld en Wiz onze gids stond klaar in volledig regenpak. Tegen ons hadden ze gezegd dat we het op sandalen konden lopen in onze korte broek. Gelukkig hadden we onze bergschoenen aan. Heuvelopwaarts langs allerhande huisjes, en vervolgens een giga lange trap afgedaald, nadat we even eerst op een uitkijkpunt het Karbouwengat hadden bewonderd. Wiz bleek een goede kennis te hebben van de fauna, maar ik wist telkens het goede antwoord. Mimosa, gin seng, citroen gras, kaneel, alles groeit hier in het wild. De tocht gong verder het Karbouwengat in vi zeer glibberige paden met dichte begroeiing. Onze bergschoenen kwamen goed van pas en ik moest van Wiz zijn regenbroek aan, wat voor het nodige zweetwerk zorgde. Maar goed, beter dan overal krassen!
Uiteindelijk kwamen we uit bij twee rivieren die oorspronkelijk van twee vulkanen afkomen, waar we zo'n 7 keer doorheen moesten. Wiz was zeer galant en ik mocht telkens op zijn rug. Bedenkend dat hij hooguit 45 kilo woog en ik incl. Zware rugzak gauw 60 kilo. Maar het was een tanig kereltje die me telkens keurig op het droge zette. Na een paar kilometer lopen door het karbouwengat moesten we weer omhoog . Omhoog hier is het volgen van een smal junglepad dat is uitgesleten in de rotsen, tussen varens en prikkels. Natuur hier is overweldigend. Jammer was het zien van de giga plastic soep langs de rivierbeddingen. Zo tegen 11.30 uur kwamen we bij ons eerste rustpunt aan. Een kleine kampong met alleen maar filigram zilversmeden. We mochten hier de rijst en padang die wizz op zijn rug had meegenomen nuttigen. Smaakte goed met de nodige koffie erbij. Natuurlijk werden we ook uitgenodigd het filigram winkeltje te bekijken. Was niet onze smaak. Daarna kwamen de rijstvelden aan de beurt na de nodige afdalingen. Rijstvelden lopen vereist een goed evenwicht. Je loopt over steeds smallere dijkjes met aan weerszijden smurrie....en wel 50 centimeter diep. Dus opletten geblazen. Uiteindelijk bracht wizz ons naar een plaats waar grote groepen vliegende honden in de bomen hingen. Een schitterend gezicht. Na de nodige waterbuffels op afstand te hebben gehouden waren we rond 15.00 uur op een weg uitgekomen. Hier werden we opgepikt door een lokale bus. Een busje van 40 jaar oud met een brommer uitlaat en banken waar de binnenkant uithing. Instrumentarium van de chauffeur bevatte geen enkele werkende meter. Dashboard was overgespoten in dezelfde kleur als de buitenkant. Rond 15.30 namen we afscheid van wizz na wat gekletst te hebben met zijn broer uit Amerika in een lokaal cafe.
Uiteindelijk kwamen we uit bij twee rivieren die oorspronkelijk van twee vulkanen afkomen, waar we zo'n 7 keer doorheen moesten. Wiz was zeer galant en ik mocht telkens op zijn rug. Bedenkend dat hij hooguit 45 kilo woog en ik incl. Zware rugzak gauw 60 kilo. Maar het was een tanig kereltje die me telkens keurig op het droge zette. Na een paar kilometer lopen door het karbouwengat moesten we weer omhoog . Omhoog hier is het volgen van een smal junglepad dat is uitgesleten in de rotsen, tussen varens en prikkels. Natuur hier is overweldigend. Jammer was het zien van de giga plastic soep langs de rivierbeddingen. Zo tegen 11.30 uur kwamen we bij ons eerste rustpunt aan. Een kleine kampong met alleen maar filigram zilversmeden. We mochten hier de rijst en padang die wizz op zijn rug had meegenomen nuttigen. Smaakte goed met de nodige koffie erbij. Natuurlijk werden we ook uitgenodigd het filigram winkeltje te bekijken. Was niet onze smaak. Daarna kwamen de rijstvelden aan de beurt na de nodige afdalingen. Rijstvelden lopen vereist een goed evenwicht. Je loopt over steeds smallere dijkjes met aan weerszijden smurrie....en wel 50 centimeter diep. Dus opletten geblazen. Uiteindelijk bracht wizz ons naar een plaats waar grote groepen vliegende honden in de bomen hingen. Een schitterend gezicht. Na de nodige waterbuffels op afstand te hebben gehouden waren we rond 15.00 uur op een weg uitgekomen. Hier werden we opgepikt door een lokale bus. Een busje van 40 jaar oud met een brommer uitlaat en banken waar de binnenkant uithing. Instrumentarium van de chauffeur bevatte geen enkele werkende meter. Dashboard was overgespoten in dezelfde kleur als de buitenkant. Rond 15.30 namen we afscheid van wizz na wat gekletst te hebben met zijn broer uit Amerika in een lokaal cafe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
