Laatste dag in Bukit Lawang
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
08 Mei 2014 | Indonesië, Sumatra
Voor de middag gewandeld richting de bad cave (vleermuizen), maar omgekeerd richting onze lodge omdat we lek werden gestoken.
Onze hippie broeken aangedaan, flink de Deet erop en toen weer heengegaan. Teruggegaan en doorgelopen totdat een boertje ons tegenhield. Het was niet helemaal duidelijk of hij ons wilde vertellen dat we niet verder mochten óf dat hij ons probeerde te vertellen dat we verkeerd waren. Het wandelpad werd wel wat smaller, maar we liepen richting de shipcave (vorm van een schip) en passeerden ondertussen een kindertehuis, gerund door ene Saskia, gehuwd met een local. Ze hoorde ons Nederlands praten en kwam naar buiten voor een praatje. Het kindertehuis is in 2003 opgericht, nadat door een damdoorbraak 400 mensen waren omgekomen in Bukit Lawang. De wezen van toen, zijn inmiddels ouder en zijn inmiddels zelfstandig. Nu worden ook kinderen overdag na school opgevangen uit gezinnen die om sociale of economische redenen thuis niet alle zorg en aandacht krijgen. Het tehuis en de tuinen eromheen zagen er lieflijk uit. Donatie is nog steeds welkom, en we zullen straks thuis de website bezoeken voor verdere gegevens. 'S Middags zijn we te voet naar de voederplaats voor orang oetans gelopen en het was erg zompig. Enorme groepen schooljeugd vierden hun laatste schooldag en sprongen met kleding en al de rivier in. De aanvankelijk witte college bloesjes waren volgekladderd met namen en tekeningen. Sommige van de studenten hadden hun haren geel, blauw en rood gespoten. Het was een vrolijke bedoening. Rond half drie waren we bij de oversteekplaats en moesten daar nog even wachten. Het zweet gutste van onze lijven en het leek wel of we met onze kleren aan in de sauna zaten. Omdat het onweer naderde, waren de muggen weer zeer actief. Gelukkig had een Amerikaans stelletje een spraybus bij, want onze Deet was al lang weggespoeld met ons zweet. Het was weer een flinke klim, toch zo'n honderd "treden", en se moesten wachten op de komst van de OOns . De rangers stampten tegen de bomen om te laten weten dat ze met bananen zaten te wachten. De OOns kennen deze signalen en komen dan normaliter aangezwierd. Alleen vanmiddag lieten ze op zich wachten en na een half uur kwam "Sandra" met haar baby rustig en zeer op haar hoede omlaag. Volgens mij had ze niet zo'n honger., maar de grey long tale maki's des temeer! Het lijken wel ratten en één kam werd voor de neus van de ranger weggekaapt! Mooie plaatjes geschoten, dat wel, en daarna met spoed naar onze lodge teruggelopen voordat de bui losbarstte. Daarna heerlijk buiten op ons terras onder het afdakje zitten lezen. Zitten kletsen met onze buurvrouw uit Rijswijk, en om 20.00 uur zijn we gaan eten. Daarna onze rugzakken klaargemaakt, omdat we de dag erop al vroeg klaar moeten staan voor het vertrek naar Samosir eiland. Ido is onze chauffeur en de rit zL de hele dag in beslag nemen. Dus op tijd naar bed en de wekker gezet voor 6.00 uur.
Onze hippie broeken aangedaan, flink de Deet erop en toen weer heengegaan. Teruggegaan en doorgelopen totdat een boertje ons tegenhield. Het was niet helemaal duidelijk of hij ons wilde vertellen dat we niet verder mochten óf dat hij ons probeerde te vertellen dat we verkeerd waren. Het wandelpad werd wel wat smaller, maar we liepen richting de shipcave (vorm van een schip) en passeerden ondertussen een kindertehuis, gerund door ene Saskia, gehuwd met een local. Ze hoorde ons Nederlands praten en kwam naar buiten voor een praatje. Het kindertehuis is in 2003 opgericht, nadat door een damdoorbraak 400 mensen waren omgekomen in Bukit Lawang. De wezen van toen, zijn inmiddels ouder en zijn inmiddels zelfstandig. Nu worden ook kinderen overdag na school opgevangen uit gezinnen die om sociale of economische redenen thuis niet alle zorg en aandacht krijgen. Het tehuis en de tuinen eromheen zagen er lieflijk uit. Donatie is nog steeds welkom, en we zullen straks thuis de website bezoeken voor verdere gegevens. 'S Middags zijn we te voet naar de voederplaats voor orang oetans gelopen en het was erg zompig. Enorme groepen schooljeugd vierden hun laatste schooldag en sprongen met kleding en al de rivier in. De aanvankelijk witte college bloesjes waren volgekladderd met namen en tekeningen. Sommige van de studenten hadden hun haren geel, blauw en rood gespoten. Het was een vrolijke bedoening. Rond half drie waren we bij de oversteekplaats en moesten daar nog even wachten. Het zweet gutste van onze lijven en het leek wel of we met onze kleren aan in de sauna zaten. Omdat het onweer naderde, waren de muggen weer zeer actief. Gelukkig had een Amerikaans stelletje een spraybus bij, want onze Deet was al lang weggespoeld met ons zweet. Het was weer een flinke klim, toch zo'n honderd "treden", en se moesten wachten op de komst van de OOns . De rangers stampten tegen de bomen om te laten weten dat ze met bananen zaten te wachten. De OOns kennen deze signalen en komen dan normaliter aangezwierd. Alleen vanmiddag lieten ze op zich wachten en na een half uur kwam "Sandra" met haar baby rustig en zeer op haar hoede omlaag. Volgens mij had ze niet zo'n honger., maar de grey long tale maki's des temeer! Het lijken wel ratten en één kam werd voor de neus van de ranger weggekaapt! Mooie plaatjes geschoten, dat wel, en daarna met spoed naar onze lodge teruggelopen voordat de bui losbarstte. Daarna heerlijk buiten op ons terras onder het afdakje zitten lezen. Zitten kletsen met onze buurvrouw uit Rijswijk, en om 20.00 uur zijn we gaan eten. Daarna onze rugzakken klaargemaakt, omdat we de dag erop al vroeg klaar moeten staan voor het vertrek naar Samosir eiland. Ido is onze chauffeur en de rit zL de hele dag in beslag nemen. Dus op tijd naar bed en de wekker gezet voor 6.00 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
